Thomas Strønen (1972) is een jazzdrummer uit Noorwegen die aan al meer dan 70 albums heeft meegewerkt. Hij werkte met talloze muzikanten zoals Arve Hendriksen, Mats Eilertsen, Bobo Stenson, John Taylor en vele anderen. Strønen speelt hier samen met het nieuwe piano talent Ayumi Tanaka en Marthe Lea die is te horen op klarinet, percussie en vocaal. De drie kwamen samen in de Norwegian Academy of Music in Oslo, waar Strønen les geeft en Tanaka en Lea talentvolle studenten zijn.

Gedurende twee jaar kwamen ze bij elkaar om elke week samen te improviseren. Na het beluisteren van een van hun repetities die Thomas had opgenomen, stelde Manfred Eicher van ECM voor om een album op te nemen. Met Tanaka speelde Thomas ook al samen in zijn groep “Time is a Blind Guide” waarin jazz en klassiek samen gingen, veel succes oogsten ze met hun album Lucas uit 2018. Ook met dit trio is er sprake van een mix van klassiek, Debussy is zo te horen een inspiratie, jazz en dan vooral de Westcoast variant en ditmaal ook volksmuziek.

Het openings- en titelnummer “Bayou” heeft niets van doen met Louisiana maar is gebaseerd op een traditionele Noorse folksong, Marthe Lea is hier vocaal te horen. De andere negen stukken zijn pure improvisaties, het gaat vooral om introverte klankbeelden, in “Pasha” spelen de percussie instrumenten een belangrijke rol waarop sporadisch wordt gereageerd door Tanaka op haar vleugel met kristal heldere tonen. In “Duryea” neemt Tanaka het voortouw met klare klanken waarop Lea reageert met zachte klarinet tonen. Zo evolueert dit album verder met fluweelzachte klanken en vele stiltes.

Een belangrijk pluspunt is de kraakheldere geluidskwaliteit die is te danken aan de opname faciliteit van de beroemde ECM studio, het Auditorio Stelio Molo RSI in Lugano. Je moet ervoor in de stemming zijn maar dan is het ook wel goed genieten van deze verstilde klanken van dit drietal muzikanten. Rest mij nog een puntje van kritiek, niet op de muzikanten maar op de vormgeving van het terecht iconische ECM label, ook op deze uitgave is er veel aandacht besteed aan het cd boekje met foto’s van de muzikanten, maar er ontbreekt ten enenmale enige informatie over de musici. En ik vind het teleurstellend dat zo’n belangrijk label de cd’s nog steeds uitbrengt in zo’n ruimtevretend plastic doosje i.p.v. een digipack zoals inmiddels bij de meeste labels.

Jan van Leersum.